Ben jij ook zo enthousiast?
Dat was de vraag die Johan van Wensen ons in de mail stelde.
Enthousiast over je werk als ZZP’er.
Ja! Ik ben enthousiast en ik wil er ook wel iets over schrijven.
En dat lijkt vreemd!
Want als uitvaartbegeleider krijg je natuurlijk te maken met de dood en met families die in rouw zijn en verdriet hebben.
Hoe kan het zijn dat je daar enthousiast over bent?
Die vraag krijg ik dan ook regelmatig.
Vind je het leuk, wat is er zo bijzonder aan je vak, je ziet toch zoveel pijn en verdriet.
Dat is ook zo en natuurlijk leef ik met de families mee.
Het verdriet is altijd voelbaar.
Maar wat maakt het nou zo mooi en waar word ik zo enthousiast van? Ik leg het jullie uit.
Als families mij bellen dat een dierbare is overleden en ze vragen mij om de uitvaart van hun
dierbare te begeleiden, ervaar ik dat altijd als een bijzondere eer.
Als volstrekte “vreemdeling” stap je binnen bij een familie op één van de meest intieme
momenten in het leven van een gezin en familie.
Hun dierbare is overleden, er is verdriet, maar er moet ook heel veel geregeld worden. Dan
kom ik in beeld.
Binnen een paar minuten maak ik deel uit van het geheel, van het gezin.
Alsof het nooit anders is geweest.
Na een overlijden valt er veel te regelen; en alles lijkt in “korte tijd” te moeten gebeuren.
Maar er is natuurlijk ook het verdriet, ook daarvoor is ruimte nodig.
In die tijd met allerlei emoties, is het belangrijk dat er een rustpunt is. Dat ben ik dan.
Gelukkig hoeft niet alles op de eerste dag geregeld te worden. Ik zie aan de familie dat ze
een soort van opgelucht zijn als ik dat duidelijk maak.
Ik begin met het einde
Gek genoeg begin ik altijd met het einde. Wat gaat het worden, een crematie, begraven,
natuur-begraven?
Daaromheen wordt dan gepland, we zorgen voor je dierbare, zorgen voor een mooie plek
voor de opbaring. Dat kan natuurlijk thuis, maar er zijn ook veel mooie opbaarlocaties waar
ik gebruik van kan maken. Gelukkig is het allemaal niet zo kil en klinisch meer. In de
moderne opbaarlocaties wordt veel gekozen voor een huiselijke sfeer. Koffie en koekjes of
chocolaatjes staan op een fijne grote tafel, waar de familie elkaar kan spreken.
Kist
We kunnen er niet omheen, er moet een uitvaartomhulsel worden gekozen. Het is namelijk
niet toegestaan om iemand onbedekt te begraven.
Er zijn veel verschillenden andere mogelijkheden behalve een kist. We kennen een mand van
bamboe of wilgentakken of een mooie wade. Tegenwoordig wordt er steeds vaker
duurzaam gekozen. Zelf vind ik dat ook erg belangrijk en gelukkig werk ik met een
leverancier die duurzaamheid hoog in het vaandel heeft staan.
Look and feel van de kaart
We zorgen voor een mooie kaart. Daar waar het begin vorige eeuw nog gebruikelijk was om
het overlijden middels een handgeschreven rouwbrief aan te kondigen, is er nu ruimte voor
meer creativiteit. Eigen foto’s, eigen ontwerp. De rouwkaart is steeds meer een
herdenkingsitem geworden, want zeg nou zelf, een enveloppe met een grijze rand op de mat
zegt genoeg. Het toch altijd de eerste die je openmaakt.
Onwillekeurig denk je “Ach nee, wie….?” en je ogen focussen op de naam op de kaart en je
vingers glijden langzaam over de tekst. Een kaart staat vaak een aantal dagen of soms weken
op een mooie plaats in de kamer, soms met een kaarsje. Een kaart kan troost bieden,
herinneringen brengen, nog eens kijken, nog eens lezen, nog eens je vingers over de foto.
En dan de dag van de uitvaart…
of van het afscheid, of de viering van het leven.
Het hoeft allemaal niet zo formeel meer.
Het gaat vooral om het eigen gevoel van de familie.
De hele week is het mijn taak om ervoor te zorgen dat de familie niet bezig hoeft te zijn met
allerlei praktische zaken, maar zo dicht mogelijk bij dat gevoel kan blijven.
Bij de afscheidsbijeenkomst kijk ik naar de gezichten van de familie. Het mooiste wat ik dan
zie is dat er ontspanning en liefde is. Liefde voor hun overleden dierbare, maar ook voor
elkaar.
Naast verdriet, is er ook liefde en verbondenheid. Dat dit zichtbaar wordt, maakt mijn vak zo
mooi.
Denk je nou na het lezen van deze blog, goh ik wil eigenlijk best wel eens weten welke
mogelijkheden er zijn, want…..
Neem dan gerust vrijblijvend contact met mij op, ik help je graag.
Marion Bollongino, Samenspraak Uitvaartzorg
